Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου-Ποιήματα για ένα Καλοκαίρι (1963)

 Καμιά αφίσα ή τοίχος

Καμιά αφίσα ή τοίχος δεν θα μαρτυρεί
το ελαφρό σου πέρασμα στη φλέβα

Πέφτεις σα σιγανή βροχή ανύποπτη
ανάμεσα στα ξεραμένα φύλλα

Καμιά σκαπάνη μουσικού δεν θα σε βρει
τόσο βαθιά στο αίμα

Μια πολυκατοικία άδεια

Μια πολυκατοικία άδεια κι ασυνάρτητη
επιστρατεύει το λυγμό μου κάθε βράδυ

Βραδυπορεί με το στρατιώτη που ξεπάγιασε
τον άρρωστο πλασιέ που επιστρέφει σπίτι

Ανέραστη σαν τους μικρούς βοσκούς
τα ροζιασμένα όνειρα των ορεινών χωριών
με περιμένει

Ερείπιο απʼ τα ναρκωτικά

Ερείπιο απʼ τα ναρκωτικά του ήλιου έρχεσαι
νʼ αποτελειώσεις την παλιά συνομιλία
να με ξεπλύνεις απʼ την περασμένη άνοιξη

Κατεδαφίζονται τα καλοκαίρια στη σειρά
όσο παλιώνω

Τώρα επιστρέφω

Τώρα επιστρέφω στο δικό σου σώμα
στην αίσθηση μιας ξαφνικής καλοκαιριάς
που καθυστέρησε ραγίζοντας το τζάμι

Τώρα επιστρέφω στην ανάγκη να μιλήσουμε
όσο ποτέ, μακραίνοντας την τρυφερή αναμονή
διακριτικά καθώς εκείνοι που μας έλειψαν
ή γίναν διάφανοι απʼ την πολλή τη χρήση

Και περιμένω διακλαδίζοντας το αίμα μου
σε μια ακατάσχετη ροή στο ίδιο τέλμα
Το βράδυ

Τι ήταν αυτή η ξαφνική ευτυχία

Ανάβαν φώτα στις βεράντες κι η ψυχή μου
ανέμιζε στα ολάνοιχτα παράθυρα
μʼ ένα προχώρημα της άνοιξης
δειλά μες στο αθέατο καλοκαίρι

Τότε κατάλαβα τη νιότη μου νʼ ανοίγει
σαν τα λουλούδια και τους στίχους να καρπίζει
κήποι και ποιήματα ποτιστικά πλημμύρα

όχι καρδιά μου τόση ευτυχία

Ποιήματα για ένα Καλοκαίρι (1963)