Αργύρης Χιόνης - Ποιήματα

(από τη συλλογή ΤΥΠΟΙ ΗΛΩΝ, 1978)

Γ’ ΙΣΚΙΟΙ

η’

Αν δεν μπορείς να τραγουδήσεις μίλα
Αν δεν σ’ αρέσει η ομιλία γέλα ή χαμογέλα
Ή κάνε κάτι με το πρόσωπό σου κούνα
Τα χείλια ή τα βλέφαρα έστω ανεπαίσθητα
Σμίξε τα φρύδια σούφρωσε το μέτωπο
Δείξε πως σκέφτεσαι πως ζεις
Δείξε μονάχα τέντωσε το δάχτυλο και δείξε
Δεν έχει σημασία τι θα δείξεις δείξε

Αν μείνεις έτσι δεν θα τη γλιτώσεις
Θα σε μετακομίσουνε στην αποθήκη
Μαζί με άλλα έπιπλα μ’ άλλα μπαλσαμωμένα ζώα

Ε’ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ

β’

Το ένα πόδι ακολουθεί το άλλο
Το ένα είναι ο κυνηγός
Το άλλο ο κυνηγημένος

Ύστερα το άλλο πόδι ακολουθεί το ένα
Το άλλο είναι τώρα ο κυνηγός
Το ένα ο κυνηγημένος

Μεγάλες αποστάσεις διανύουν έτσι
Κάποτε κουράζονται
Μένουν ακίνητα το ένα πλάι στο άλλο
Φυλακισμένα και τα δυο από την κούραση

Το πρώτο που κινάει πάλι είν’ ο κυνηγημένος
Το άλλο ο κυνηγός 

 

(από τη συλλογή ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ, 1986)

ΜΙΚΡΗ ΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

IB’

Τι αρμονία και τι δύναμη στο πέταγμα του αετού – ούτε οι άγγελοι δεν ορίζουν τόσο τέλεια τα φτερά τους – και πόσο αδέξιο, πόσο ανάπηρο το βάδισμά του – ακόμα και οι κότες φαντάζουν πλάι του βασίλισσες.

ΙΗ’

Κάτω απ’ το ουράνιο τόξο της ουράς του παγωνιού, χάσκει αμείλικτη η κωλοτρυπίδα του.

 

 (από τη συλλογή ΕΣΩΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ, 1991)

ΕΝΑΣ ΓΙΑΠΩΝΕΖΟΣ ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΟΣ γράφει ένα ποίημα πάνω σ’ έναν κόκκο ρύζι, ενώ ένας άλλος Γιαπωνέζος μικρογράφος ζωγραφίζει τη σκηνή πάνω σε μιαν ελάχιστη αχηβάδα, όπου είναι βέβαια αδύνατο να διακρίνεις το ρύζι και το ποίημα, αλλ’ αν προσεχτικά κοιτάξεις πόσο τέλεια έχει αποτυπωθεί η αγωνία και η ηδονή στο πρόσωπο του γράφοντος, θα νιώσεις σίγουρα ότι πρόκειται για κάποιον που γράφει ένα ποίημα πάνω σ’ έναν κόκκο ρύζι.

ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗΣ, άλλοι νεκροθάφτες τον κηδεύουνε. Εμένα ωστόσο μου αρέσει να φαντάζομαι ότι στην τελευταία του κατοικία τον οδηγούνε οι νεκροί που ο ίδιος έθαψε όσο ζούσε, εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης για τις υπηρεσίες που τους πρόσφερε, ή ακόμα ότι μόνος του, με το αργό επίσημό του βήμα, μεταφέρει τον εαυτό του ως το μνήμα όπου χώνεται και από πάνω του τραβά το χώμα σαν κουβέρτα.

ΒΥΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΒΑΘΙΑ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ – πιο βαθιά κι απ’ την ψυχή του – ένας άνθρωπος ατενίζει το ταβάνι κι είναι ευτυχής που μπορεί να κοιτά προς τα πάνω χωρίς τον κίνδυνο να αντικρίσει τον ουρανό.

ΒΑΡΥ ΦΟΡΤΙΟ για τον άνθρωπο η ψυχή, αφάνταστα βαρύ για ένα τόσο αδύναμο σκαρί. Πάλι καλά που το ταξίδι δεν κρατά πολύ.

ΜΟΝΑΧΑ ΟΤΑΝ ΤΡΩΜΕ ή κοιμόμαστε δεν επιχειρούμε πράγματα που μας ξεπερνούν. Μονάχα τότε δεν διαπράττουμε το αμάρτημα της έπαρσης. Κι ίσως, ακόμα, όταν ερωτευόμαστε, απλά, σαν ζώα.

ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ ΤΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ, το ταπεινό μαχαίρι ονειρεύεται πως γίνεται σπαθί κι αστράφτει απειλητικά μέσα στον κουρνιαχτό της μάχης.
Την άλλη μέρα, τεμαχίζοντας καρότα, μέσα στους υδρατμούς και τις κλαγγές σκευών, θαρρεί πως ξανακούει το κάλεσμα της σάλπιγγας κι ορμάει, ξαφνικά, ακάθεκτο και κόβει της νοικοκυράς το δάχτυλο.

ΚΟΙΤΩ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ και λύπηση μεγάλη με καταλαμβάνει, στεγνά και κουρασμένα όπως τα βλέπω, γεμάτα φλύκταινες και κάλους.
Πόσες φορές σε κάρβουνα πατήσανε, για μένα, αναμμένα, πόσες φορές, κλοτσώντας το βυθό, με γλίτωσαν απ’ τον πνιγμό και μ’ έφεραν ξανά στην επιφάνεια, και τι αποστάσεις, τι λαβυρίνθους, ματαίως, διανύσανε για να με οδηγήσουν στην ψυχή μου!
Όταν σημάνει η σάλπιγγα της Κρίσης και κριθώ, ας πάω ο μισός στην κόλαση, που μου ταιριάζει κι ας πάνε τα φτωχά τα πόδια μου, επιτέλους, να περπατήσουν στη δροσιά, στο μαλακό γκαζόν του Παραδείσου.

(από τη συλλογή ΤΟΤΕ ΠΟΥ Η ΣΙΩΠΗ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ και άλλα ασήμαντα περιστατικά, 2000)

ΕΝΑΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ, ΠΟΥ ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΕ για της ζωής του το ταξίδι σε χώρα ξωτική, φτάνει με καθυστέρηση στο αεροδρόμιο και χάνει το αεροπλάνο.
Φαντάζεστε, βεβαίως, τη συντριβή του, συντριβή, ωστόσο, που σύντομα αλλάζει σε ξέφρενη χαρά, καθώς, το ίδιο βράδυ, ακούει στις ειδήσεις ότι το αεροπλάνο, το δικό του, παραλίγο, αεροπλάνο, συνετρίβη σε ψηλή βουνοκορφή∙ τετρακόσιοι οι νεκροί κι αυτός, εκεί, ολοζώντανος και, δόξα τω Θεώ, πάντα υπάλληλος.

Πηγή: Η Φωνή της Σιωπής, εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, 2006.

Αναδημοσίευση από: https://1-2.gr/2021/09/07/chionis/