Πού βρίσκεσαι, Ματίλντε; Ένιωσα τότε
μιαν αόριστη μελαγχολία στο στήθος,
ανάμεσα γραβάτα και καρδιά μου:
ήταν γιατί άξαφνα έγινες απούσα.
Μου’ λειψε της ζωντάνιας σου το φέγγος
κι αφού είχα καταφάει πια την ελπίδα,
τ’ άδειο είδα που’ ναι δίχως σου ένα σπίτι:
τραγικά παραθύρια μόνο μένουν.
Γεμάτη θλίψη αγνή αγροικά η στέγη
βροχές πανάρχαιες ξέφυλλες να πέφτουν,
φτερά κι ό,τι έχει η νύχτα φυλακίσει:
κι έτσι σε καρτερώ σαν έρμο σπίτι
να γυρίσεις και να με κατοικήσεις.
Αλλιώς τα παραθύρια με πονάνε.
Μετάφραση Ηλ. Ματθαίου (σελ. 155). Εκδόσεις Γνώση
(Το 65ο από τα «100 Ερωτικά Σονέτα» του)
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Σπύρου Αντωνόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου