Κάτι που δεν έκανα χτες
με κυνηγάει απ’ το πρωί
η σκέψη ότι θα μπορούσα
να είχα κάνει τουλάχιστον
κάτι ανάλογο –κάτι που θα
έμοιαζε τουλάχιστον λιγάκι
από μακρυά ή από κοντά
με ό,τι είχα σκοπό να
κάνω –εκτελώντας έτσι
ένα καθήκον –αν όχι μια
επιθυμία διαρκείας ετών
που δεν είχα την ευκαιρία
να πραγματοποιήσω πίσω
από τις άλλες τις πιο παροδικές
που θα μ’ έκαναν να ξεχάσω
αυτό το κάτι το πολύ σημα-
ντικό που χίλια δυο –ανάμεσα
σε μένα και σ’ αυτό- με εμπόδισαν
να φτάσω στην ολοκλήρωσή του από
κάθε άποψη –εσωτερική κι εξω-
τερική συνάμα- απαντώντας στην
κλήση «ποιος στην πόρτα; -Εγώ!»
με μισοσβησμένη φωνή
13 Νοεμβρ. 2015 Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου