Η σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και την ποίηση είναι τόσο παλιά, όσο και η ιστορία μας: άρχισε, όταν ο άνθρωπος άρχισε να είναι άνθρωπος. Οι πρώτοι κυνηγοί και συλλέκτες καρπών κάποια μέρα αντίκρυσαν τον εαυτό τους, έκπληκτοι, σε μια ατέλειωτη στιγμή στα ήσυχα νερά ενός ποιήματος. Από τότε οι άνθρωποι δεν έχουν σταματήσει να κοιτούν τον εαυτό τους μέσα σ’ αυτόν τον καθρέφτη των εικόνων. Και τον έχουν δει ως δημιουργό εικόνων και ως εικόνα των δημιουργών τους ταυτοχρόνως. Γι’ αυτό, μπορώ να πω με κάποια ασφάλεια ότι, όσο υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχει ποίηση.
Η σχέση όμως μπορεί να σπάσει. Γεννήθηκε από την κατεξοχήν ανθρώπινη ιδιότητα, τη φαντασία• μπορεί να σπάσει αν η φαντασία πεθάνει ή διαβρωθεί. Αν ο άνθρωπος λησμονήσει την ποίηση, θα λησμονήσει τον ίδιο τον εαυτό του. Θα ξαναγυρίσει στο αρχέγονο χάος.
Octavio Paz, «Η διπλή φλόγα: Έρωτας και Ερωτισμός», μτφρ. Σάρα Μπενβενίστε & Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Εξάντας, 1996.
Aναδημοσίευση απ' το προφίλ του Κώστα Ρεούση στο fb.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου