Τάσος Λειβαδίτης - τρία ποιήματα

 Φθινοπωρινό σούρουπο

Βράδιαζε και στο βάθος του φθινοπωρινού δρόμου

λιγόστευε όλο και πιο πολύ το φως

σα να τέλειωνε για πάντα ο κόσμος.

Αυτοπροσωπογραφία

Τόσο φοβισμένος, που όταν μου έπαιρναν κάτι

τους ευγνωμονούσα,

που μου άφηναν τουλάχιστον

την ανάμνησή του.

Αισθητική

Όσο για κείνη την ιστορία υπάρχουν πολλές εκδοχές.

Η καλύτερη όμως είναι πάντα αυτή που κλαις.