Κώστας Δεσποινιάδης - Ποιήματα

Κορίτσια γενναία σαν σκιές

που τα φωνάζαν Ζέλμπα.

...................................................

Να πάνε στα τσακίδια

τα γερμανοθρεμμένα μαμμόθρεφτα

και οι νοικοκυραίοι ποιητές

της ζεστής καμαρούλας.

Μετρήστε τους δεκαπεντασύλλαβους

αν είναι σωστοί,

αν είναι στη θέση τους τα ούμλαουτ

στα ποιήματα του Χέλντερλιν,

αν στέκουν τα μέτρα και οι ίαμβοι

και αδειάστε μας τη γωνιά.

Κρύο και παγωνιά έχει έξω,

κρύο και παγωνιά.

...................................................

Το κορίτσι δίπλα στο μπαρ

με το θάνατο που κουβαλούσε

στα σπλάχνα της

και τη σκοτεινιά στο βλέμμα

μάνα της απώλειας

τροφός της ελπίδας

υπερσυντέλικος στο βλέμμα της

αιωνιότητα της ύπαρξης

με παρελθόν αιμάσσον

ανίατος όλεθρος που δεν ρωτά

μονάχα μακελεύει.

...................................................

Απόψε βρέχει

κάποιοι στον κόσμο κρυώνουν — όπως πάντα

κλείστε τα όλα

τηλεοράσεις, κινητά, διαδίκτυο

τον θόρυβο του κόσμου

και διαβάστε μόνοι, παντέρημοι

Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο.

...................................................

Είναι η ομορφότερη γυναίκα που έχω δει εδώ

και χρόνια.

Μου μιλά για τον Ντοστογιέφσκι,τον Νίτσε,τον Κίρκεγκωρ

κι όλα όσα λάτρεψα στη ζωή μου.

Την ακούω με θαυμασμό·

δεν παύω όμως στιγμή να φαντάζομαι το μουνί της.

Ο άντρας,θεέ μου,είναι ένα κτήνος.

...................................................

Διαβάζω στο διαδίκτυο επιχειρήματα και κόντρα επιχειρήματα για τον θάνατο των βιβλίων. Ότι η ψηφιακή τυπογραφία θα αντικαταστήσει την παραδοσιακή ότι τα pixels θα αντικαταστήσουν τους τσίγκους και τα στιγμόμετρα ότι η άυλη απεραντότητα του ψηφιακού κόσμου θα υπερτερήσει των δυσβάσταχτων χάρτινων όγκων.

Μπορεί.

Αλλά το ωραιότερο κοπλιμέντο που είπα κάποτε σε γυναίκα είναι ότι μυρίζει καλύτερα κι από φρεσκοτυπωμένο βιβλίο κι αυτό, διάολε, δεν θα μπορούσα να το πω αν δεν υπήρχε τυπογραφία ................................................... Λέει ο Κάφκα: Το βιβλίο πρέπει να είναι το τσεκούρι που σπάει την παγωμένη θάλασσα μέσα μας. Διάβασα χιλιάδες αλλά η παγωνιά εκεί, επιμένει.

................................................

Άσπλαχνη μνήμη, άδικη

ό,τι ωραίο έζησα λιώνει

σαν να ‘ταν χιόνι

κι όλα τα άσχημα εδώ

βουνά αμετακίνητα.

Κώστας Δεσποινιάδης, Ζέλμπα,εκδόσεις Πανοπτικόν,2017