Τις Κυριακές
στους έρημους δρόμους
τις προσπερνάμε αδιάφοροι.
Αποφεύγουμε να τις κοιτάξουμε
κατάματα,
να διαβάσουμε τη θλίψη
στο πρόσωπό τους.
Στο κουρασμένο τους
χαμόγελο κρύβουν
έγνοιες, αγωνίες και μια νοσταλγία
να σφίξουν στην αγκαλιά τα παιδιά τους.
Ποιος ξέρει,
μπορεί να κρύβουν και το φόβο
από την κυρία τους
που απαιτεί
όλα να ’ναι στην εντέλεια
και στην ώρα τους.
Εμείς όμως
συνεχίζουμε αδιάφοροι
να τις προσπερνούμε,
βυθισμένοι
στις δικές μας σκέψεις
και τα προβλήματα,
χωρίς ποτέ να μοιραστούμε
μια καλημέρα μαζί τους.
Νεόφυτος Παπαλαζάρου, Του έρωτα και της ζωής, 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου