Όταν πέφτω εγώ για ύπνο
ξυπνάει και πιάνει δουλειά
ο νεκρός ποιητής
Μ' ένα μοντγκόμερι στους ώμους,
ένα σβησμένο τσιγάρο στα χείλη,
ένα λεκανάκι καθαρό νερό στα χέρια
περνάει, το ένα μετά το άλλο,
απ' όλα τα αγάλματα των δρόμων της Αθήνας
και καθαρίζει τα μέτωπα των ποιητών
απ' τις ακαθαρσίες των πτηνών
και των θνητών τις ύβρεις.
Κοντά στα ξημερώματα πια, στο Ζάππειο,
κάθεται κάτω απ' το άγαλμα του Αχιλλέα Παράσχου
και ψιθυρίζει καπνίζοντας το τελευταίο του τσιγάρο:
«Αχ, το αηδόνι πέθανε• ζει μόνο το κορμί του•
ίσως ακόμη κι η καρδιά, αλλ’ όχι κι η φωνή του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου