Στις στοκαρισμένες παρόδους
που το φως πέφτει μολύβι
κι η απογευματινή ομίχλη
φέρνει τα φώτα στα μαγαζιά
πάνω από οδηγούς αγώνων
και προσευχητάρια
μια κηδεία περνά.
Η νεκροφόρα πάει μπροστά
αλλά μετά απ' αυτή ακολουθεί
ένα μπουλούκι γυναικών του πεζοδρομίου
με πλατιά λουλουδάτα καπέλλα,
με μανίκια παλιομοδίτικα
και φουστάνια ως τον αστράγαλο.
Υπάρχει μια ατμόσφαιρα
μεγάλης φιλικότητας.
Kάποιες χοροπηδούν λίγα βήματα
κρατώντας τις φούστες τους επιδέξια,
κάποια χειροκροτεί ρυθμικά.
kαι μεγάλης θλίψης επίσης.
Καθώς απομακρύνονται
μια φωνή ακούγεται να τραγουδά
Για την Κήτυ ή την Καίητυ,
σαν κάποτε το όνομα αυτό να σήμαινε
όλη την αγάπη, όλη την ομορφιά
Μετάφραση: Σπύρος Θεριανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου