Μια χιονοστιβάς κρημνιζομένη
Πέφτει σε ζώνην εύκρατον και λιώνει
Ενώ μια κόρη τον Απρίλη ακουμπισμένη
Εις το μπαλκόνι της διακαώς επιθυμεί
Να δή γυρίζοντας απότομα την κεφαλή της
Το πιο καλό σημάδι των καιρών
Ή ένα κοχλία ατέρμονα που να γυρίζη μες στο λάδι.
Από το βιβλίο: Ανδρέας Εμπειρίκος, Οι κύκλοι του ζωδιακού, Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2018, σ. 58.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου