Γιώργος Ιωάννου - Αντί για μένα

Αντί για μένα, αντισήκωμα για μένα,

ένας σκοτεινιασμένος νεαρός

φυλάει τώρα στα βόρεια σύνορα.

Ω, ναι, αντί για μένα, μα από μένα,

ένας βάρβαρος, δόξα τω Θεώ β ά ρ β α ρ ο ς,

νεαρός προσμένει το σύνθημά μας.

Αντί για μένα, τον Κανένα πια εμένα,

ένας ανελέητος νεαρός

χαράζει το όνομά του στη σκοπιά,

όπου τα σημάδια σου έχουν συγχωνευτεί

με τα σημάδια μου.

Αντί για μένα,

που κάποτε φύλαξα εσένα

και που κάποτε φύλαξες εμένα,

ο γιος σου, ο γιος μου,

ο ανεψιός σου.

ο φίλος μου που είναι ο γιος σου,

ο ανεψιός μου που είναι δικός σου,

μέσα στα βάλτα, τις λακούβες,

τις καταιγίδες, τα ναρκοπέδια,

μέρα και νύχτα,

γι αυτό που λέγεται ακόμα για μας

πατρίδα, λαλιά και γένος,

μέρα και νύχτα,

μέσα στα κοάσματα των βατράχων,

αντρίκια και άγρια,

μέσα στα ρυθμικά κοάσματα

των βατράχων.

Φυλάνε και καρτερούν,

αντί για μένα

αντί για σένα,

φυλάνε και καρτερούν,

μέσα στα ρυθμικά κοάσματα

των βατράχων...

Φυλλάδιο, τ. 7-8, Βιβλιοπωλείον της Εστίας 1985