Θωμάς Κοροβίνης - Το ποίημα της βροχής

-στην Εύη Κουτρουμπάκη-

Είπα να γράψω ένα ποίημα
Για τη βροχή που σμίγει με το δάκρυ των γκρεμών
Για τη βροχή που καταριούνται τα φρέσκα μιζανπλί των κυριών
Για τη βροχή των λίγων που ευθυμούν
Για τη βροχή που πέφτει στα σπίτια των εργένηδων με το κομμένο ρεύμα
Για τη βροχή που συντροφεύει την πίκρα των στημένων εραστών
Για τη βροχή που αλλάζει την παράσταση στο θέατρο του δρόμου
Για τη βροχή που δεν ξεπλένει το αίμα της βεντέτας
Για τη βροχή που φέρνει η λιτανεία ενός λαού που δεν είδε θεού πρόσωπο
Για τη βροχή που φτάνει στο βάθος της ρίζας χωρίς να τσακίζει ούτ’ ανθό
Για τη βροχή που κατεβάζει αγριόχηνες σε χωριά νηστικά
Για τη βροχή που χαρίζεται σε ναυαγούς και υπόγεια
Για τη βροχή που εξαιρεί τ’ αδέσποτα
Για τη βροχή που μου ’βαλε κάποτε στο χέρι το μολύβι
Για τη βροχή που σαν κατακλυσμός απέξω κι από μέσα θα με πλύνει