Rainer Maria Rilke - Η εταίρα

Ο ήλιος της Βενετίας, επάνω στα μαλλιά μου
Χρυσάφι θα ετοιμάσει: έξοχο τέλος όλων
Των αλχημειών. Τα φρύδια μου, που τόσο μοιάζουν
Με τα γιοφύρια, φέρνουνε, καθώς το βλέπεις,

Πάνωθε από τον κίνδυνο το σιωπηλό
Των ματιών, που τον κλείνει μια, προς τα κανάλια
Κρυφή επικοινωνία, έτσι, ώστε η θάλασσα όλη
Μέσα τους ανεβαίνει και πέφτει και αλλάζει.

Όποιος μια φορά μ’ είδε, φθονεί το σκυλί μου,
Τι, απάνω του, πολλές φορές, σε κάποια σπάνια
Ανάπαυλα, το χέρι μου, που σε καμιά
Φωτιά δεν καίγεται, άτρωτο πάντα, στολισμένο,
Γαληνεύει-. Κι αγόρια, παλιών τζακιών ελπίδες
Στο στόμα μου βουλιάζουν όπως σε φαρμάκι.

Μτφ. Άρης Δικταίος