Το ολοθούριο όταν κινδυνεύει στη θάλασσα
αυτοδιχάζεται στα δύο:
Εγκαταλείπει τότε τον έναν εαυτό του
στον αδηφάγο κόσμο
ενώ με τον άλλον διευκολύνεται και δραπετεύει.
Με βία διαχωρίζεται σε αιώνιο θάνατο και σωτηρία,
σε τιμωρία και ανταμοιβή, σ΄ αυτό που υπήρξε
και σ΄ αυτό που θα υπάρξει.
Ένα χάσμα ανοίγεται καταμεσής στο σώμα του
με δύο ακτές που αμέσως του γίνονται ξένες.
Στη μια ακτή ο θάνατος στην άλλη η ζωή.
Από δω η απόγνωση από κει η ελπίδα.
Αν υπάρχει μια πλάστιγγα η ισορροπία της
δεν ανατρέπεται.
Αν υπάρχει δικαιοσύνη εδώ ακριβώς βρίσκεται.
Να πεθαίνεις όσο είναι αναγκαίο, χωρίς υπερβολές.
Να ξαναγεννιέσαι όσο σου χρειάζεται,
από το απομεινάρι που επιβιώνει.
Κι εμείς επίσης, ειν΄ αλήθεια, ξέρουμε
πως να διχάζουμε τον εαυτό μας.
Μετάφραση: Βασίλης Καραβίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου