Ο λαχειοπώλης που φωνάζει: «Το τυχερό!»
έχει κι εγώ δεν ξέρω τι θεϊκό βάθος
Περνάν όλα τα χείλη. Η αηδία
δείχνει σε μια ρυτίδα κιόλας το όχι της.
Περνά ο λαχειοπώλης που τάζει θησαυρούς,
σχεδόν ονομαστικά, όπως ο Θεός,
ανάμεσα από τανταλικά ψωμιά,
ανθρώπινη αδυναμία αγάπης.
Εγώ κοιτάω τον κουρελιάρη. Κι εκείνος θα μπορούσε
να μας χαρίσει την καρδιά·
αλλά η τύχη εκείνη που κρατά στα χέρια του
διαλαλώντας με φωνές,
σαν ανελέητο πουλί θα πάει να κάτσει
εκεί που ούτε το ξέρει ούτε το θέλει
αυτός ο μποέμικος θεός.
Και λέω αυτήν την χλιαρή Παρασκευή που πάει
σκυφτή κάτω απ' τον ήλιο:
γιατί να έχει ντυθεί λαχειοπώλης
η θέληση του Θεού!
μετάφραση: Ρήγας Καππάτος
Πηγή: ΄Τρένο Ποίησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου