Γιώργος Μ. Οικονόμου - Ακίνητο

Απόγευμα σαν άδειο ποτήρι

και σαν ψυχοσάββατο απόγεμα.

Με δυο σπασμένα κατάρτια να καταρρέουν

στα μεγάλα, ακίνητα μάτια σου.

Η ερημία είναι το ξεχασμένο φλάουτο∙

κι ένα παλιό κανάλι της επίμονης βροχής

είναι η ερημία

που εξαντλεί τις λέξεις σου το βράδυ.

Απόγεμα κι η σκάλα του Ιακώβ ξεκρέμαστη,

με το γαλάζιο πένθος του θεού μετέωρο

και τον σταυρό της χίμαιρας να γέρνει.

Απόγεμα με το τυφλό σκυλί.

Της λήθης της ακύμαντης αρχαίο απόγεμα.

Απόγεμα που ξαναγυρίζω

και παίρνω τη θέση μου

μέσα στην παγωμένη φωτογραφία.

Από το βιβλίο: Λόγος αναδυόμενος, Ενδοχώρα 2006.