Γι' αυτό σας λέω: η γυναίκα θα είναι το μέλλον του άντρα ή θα τελειώνουμε με την ανθρωπότητα, γιατί μόνο μια γυναίκα μπορεί να κρατήσει μέσα της μια ελπίδα που τίποτα δεν την δικαιολογεί, και να μας καλέσει σ’ ένα μέλλον αμφίβολο στο οποίο χωρίς τις γυναίκες θα είχαμε από καιρό πάψει να πιστεύουμε. Όλη μου τη ζωή ήμουν έτοιμος ν' ακολουθήσω τη φωνή τους, ακόμα κι αν είναι μια τρελή φωνή, παρ’ όλο που είμαι ό,τι άλλο παρά τρελός. Αλλά γι' αυτόν που δεν είναι τρελός, τίποτα ωραιότερο δεν υπάρχει από το να αφεθεί να οδηγηθεί στο άγνωστο από μια φωνή που είναι τρελή!» Επανέλαβε τότε με επισημότητα τις γερμανικές λέξεις: «Das Ewigweibliche zieht uns hinan! Το αιώνιο θήλυ μας παρασύρει προς τα πάνω!»
Πηγή: Μίλαν Κούντερα, Η Αθανασία, Μετάφραση από τα Γαλλικά: Κατερίνα Δασκαλάκη, Αθήνα: Εστία 2009, σ. 412.
Πρέπει να καταλάβουμε το πλαίσιο της ζωής: Μέχρι ένα ορισμένο σημείο, ο θάνατος παραμένει κάτι πολύ μακρινό για να ασχολίομαστε μαζί του. Δεν τον έχουμε δει, δεν είναι ορατός. Είναι η πρώτη φάση της ζωής, η ευτυχέστερη. Έπειτα, ξαφνικά, βλέπουμε τον ίδιο το θάνατο μπροστά μας και είναι αδύνατον να τον απομακρύνουμε από το οπτικό μας πεδίο. Είναι μαζί μας. Και επειδή η αθανασία είναι κολλημένη με το θάνατο, μπορεί να πει κανείς ότι και η αθανασία είναι κι αυτή μαζί μας… Μετά τη δεύτερη αυτή φάση της ζωής, που ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ αφήσει το θάνατο από τα μάτια του, έρχεται μια τρίτη, η πιο σύντομη και η πιο κρυφή, για την οποία ξέρουμε πολύ λίγα πράγματα και για την οποία δεν μιλούμε. Κόπωση: σιωπηλή γέφυρα που οδηγεί από την όχθη της ζωής στην όχθη του θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου