Νύχτα πελαγωμένη
στην απορία του σκοταδιού
καλεί την αλαφράδα - χάδι
και το κλίμα της παραφροσύνης
αναλώνεται στον άναστρο ουρανό.
Απόψε που οι τρελοί ακόμα φέγγουν
και οι γραφές συναινούν,
ανιχνεύω ένα πάθος που δε γνωρίζω
ένα πάθος που περιποιείται
τους ιστούς του τρόμου •
ανιχνεύω τη δίψα της υπομονής
τη μουσική της ανάγκης
τη φωτοπλημμύρα της ηδονής.
Τι είναι κατάνυξη ;
Ξεφυλλίζω άδειες λέξεις
κι αναβοσβήνουν οι κραυγές
μιας στιγμιαίας ερωμένης.
Απόψε που τα γαμψά νύχια
πρόωρων κυκλώνων
αποσυνθέτουν τα στοιβαγμένα στεφάνια
των γιορτών
και καλέσματα σημάδια εφιάλτες
χλωμιάζουν το χώμα που πατώ,
τρίζει η πυργωμένη μοναξιά
- όρυγμα της σκέψης -
καλεί το διάστημα φωτός
στη γωνία του ήμερου νόστου
του υγρού Οκτώβρη .
Πώς κράτησε το ξεροβόρι του πολέμου
την αλήθεια των λυπημένων φύλλων;
Κι ηλιόφιλοι όλοι εσείς εκεί κάτω
αράζετε στο κατώφλι του αγώνα σας
θαλεροί κι αθάνατοι όπως οι Ρηγάδες.
Από τη συλλογή: Κράσπεδα Νάρκωσης, Εκδόσεις Δωδώνη, 1993.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου