Του είπα για το γάμο.
άρχισε να παρακαλεί.
Τον κοίταξα στην κόχη
του μυαλού. Γοργά
τον καταβρόχθιζε μια δίνη.
Καίτοι κι εγώ πνιγμένος τόνε τράβηξα
στην αμμουδιά.
Φυσήξαμε το θάνατο ο ένας μες στον άλλο.
Φώναξα να πληρώσω.
Τι πας να κάνεις λέει έχασα άνθρωπο
δικός μου ο καφές.
Ονείρου έρως, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου