Γιώργος Σεφέρης - Αποφθέγματα - Αποσπάσματα

 Μέρες Α΄

Υπάρχουν, φαντάζομαι, άνθρωποι που δεν τολμήσανε να ζήσουν, από υπερβολική ευαισθησία. Η ευαισθησία, για να είναι χρήσιμη, πρέπει να συντροφεύεται από ανάλογη δύναμη.

......................................................................................................................................................

Σημείο απόλυτο, η μοναξιά μου: ίσια, στρωτή, χωρίς καμιάν ανωμαλία όπου να πιαστεί το βλέμμα. Προσπαθώ να συγκεντρώσω μια δύναμη σχεδόν μαγνητική, σαν αυτή που κουνά τα τραπεζάκια, για να ιδώ μέσα μου λίγο φως. Ώσπου να καταστραφεί κανείς, μπορεί να υπάρξει κάτι πιο δυνατό. Όμως δεν μου μένει πια πολλή δύναμη…

Μέρες Γ΄

Στο μεταξύ, μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις,
πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά.
Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας για να θάψουμε ένα νεκρό
μια σκέψη, ένα αίσθημα.
Σε λίγο δε θα χουμε τίποτε άλλο να κάνουμε
παρά να κοιτάζουμε πως να βρούμε το ταΐνι μας (φαγητό),
σαν τα σκυλιά και σαν τις γάτες,
με μόνη τη διαφορά, το χειρότερο,
πως θα κουβαλούμε μαζί μας
τα υπολείμματα των ανθρώπων που ήμασταν

.................................................................................................................................................................

Είναι δύσκολο ν’ απαλλαγεί ο κάθε άνθρωπος από τον αόρατο χορό των γερόντων που τον παρακολουθούνε σ’ όλη του τη ζωή.

  «Εισαγωγή στον Θ.Σ. Έλιοτ», 1936. Δοκιμές, Α΄. Ίκαρος, 1974. 25.

.....................................................................................................................................................................

1. Το ποίημα που απαιτεί τη συγκίνηση της φωνής εκείνου που το απαγγέλνει δεν είναι και πολύ σπουδαίο. Το καλό ποίημα πρέπει να περιέχει τη φωνητική του έκφραση' δεν πρέπει ν' αφήνει περιθώριο για φωνητική ερμηνεία. Ο πιο φρόνιμος τρόπος να πεις ένα ποίημα είναι να το αρθρώσεις καθαρά.

(Μέρες Α', σ. 39)

2. Οι ερμηνείες των ποιημάτων δεν είναι υποχρεωτικές για κανέναν.

(Δοκιμές 1, σ. 434)

3. Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι σαν ποίηση, όλη η ποίηση είναι δύσκολη, με τη διαφορά πως ενώ άλλοτε μας έδινε τον τρόπο να νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε, τώρα δε μας αφήνει καμιά υπεκφυγή.

(Δοκιμές 1, σ. 31)

4. Ποιητής, για τους περισσότερους σημαίνει άνθρωπο στο περιθώριο της ζωής, στα σύννεφα, όπως λένε, και που έχει στη διάθεσή του έναν ακατάσχετο καταρράχτη λέξεων. Πόσο δύσκολα, κάποτε, μιλά ο ποιητής, δεν το καταλαβαίνουν. Βλέπουν μόνο ένα φουσκωμένο εγώ και δεν υποψιάζουνται πόση άρνηση του εγώ, απεναντίας, χρειάζεται για να φτάσει κανείς στην παραδοχή που σου επιτρέπει να φτιάξεις ένα ποίημα.

(Μέρες Γ΄, σ. 190)

5. Πιο δύσκολα να συμπληρώσεις ένα στίχο παρά να σηκώσεις ένα βράχο.

(Μέρες Ε', σ. 42)

Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Γ. Χ. Θεοχάρη.