Ήσυχος τώρα, ζεσταμένος με το χνώτο του. Οι άνθρωποι,
ανάπηροι, ανήμποροι, πολύ φωνάζουν· ντύνονται
τη φωνή του σφαγμένου πετεινού, τη μαύρη κουρτίνα,
το μέσα μέρος του μαχαιριού που τους χτύπησε. Στη δίκη
δεν εμφανίζονται οι μάρτυρες.
Αυτός
αποσυρμένος κάτω απ’ το τραπέζι, μεταφρασμένος
σ’ εκατοντάδες άγνωστα πρόσωπα, σ’ εκατοντάδες κομμένα κεφάλια
ακουμπισμένα πάνω στο τραπέζι, μαζεύει από κάτω
τα ψίχουλα (γιατί οι σφαγμένοι πεινάνε περισσότερο),
τ’ αποθηκεύει στις τρύπες των καρφιών μες στο κιβούρι του,
εκεί που πλαγιάζει γνωρίζοντας με ακρίβεια το θάνατό του,
έχοντας πλάι ένα ποτήρι νερό μη διψάσει τη νύχτα.
Πάροδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου