Οι Ρωμιές. «Τις βλέπω, περνούνε γενιές ατέλειωτες βασανισμένες Ρωμιές. Ακόμα, γυναίκες σφαγμένες, ατιμασμένες, στη Χιό, στα Ψαρά, γυναίκες μεσολογγίτισσες, μικρασιάτισσες της καταστροφής, ομαδικές εκτελέσεις της κατοχής, ο εμφύλιος πόλεμος... Και τις ακούω – καμπάνες από νυχτερινές λιτανείες για τα καράβια που κινδυνεύουν στο πέλαγο – γυναίκες απάνω στο ξάγναντο – άλλη μια θάλασσα – μαύρα μαντήλια – κι είναι μικρή και δεν της παν τα μαύρα...».
«Η ακατάλυτη Ρωμιά!», η μάνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου