Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2022

Μάρκος Μέσκος - Τρία ποιήματα

 ΕΔΕΣΣΑ ΚΑΙ ΒΟΔΕΝΑ ΜΟΥ


Οἱ γαριφαλιές στά χιόνια
στό Πασά – τσαΐρι ἀηδόνια.

Ἔδεσσα και Βοδενά μου
– Τρύφωνα γειά σου καί γειά μου!

Ἥλιε μου νά μήν ἀργήσεις
στά μπρατίμια νά μηνύσεις

Βοδενά μου κι Ἔδεσσά μου,
– γειά σου, Βαγγελίτσα, γειά μου!

Παίρνω τ’ ἄλογο καί φτάνω
στό Βαρόσι νά πεθάνω,

Ἔδεσσά μου Βοδενά μου,
– φίλοι μου γειά σας καί γειά μου!

(νά μέ θάψετε στό μνῆμα
–ἄθλια σκόνη ἐγώ 'Εσύ ποίημα!).

Δώδεκα Μάηδες, 1977

ΣΤΙΣ OΧΘΕΣ ΤΟΥ ΒΟΔΑ

Στίς ὄχθες τοῦ Βόδα κοιμοῦνται τά πουλιά
κοτσύφια κι ἀηδόνια καί μικροπούλια ἕνα σωρό
σιμά ἡ σίτα τῆς ἰτιάς μέ τά χρυσά κλωνιά
ἔλα νά βρεῖς τόν ἀναστεναγμό σου.

(Ὅπως τ’ ἄφησα ἔτσι τά βρῆκα).
Καί οἱ γυναῖκες γεννοῦν
ἀκόμη
στό πάτωμα.



Τά ἀνώνυμα, 1971



ΧΩΡΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ


Ι. Ἔσφιξα τά χέρια τῶν συγχωριανῶν μου
–τή μοῖρα ὀργωμένη ἀπό τ’ ἀλέτρι
τόν ἥλιο καί τ’ ἀγκάθια ἀπό τά χερσοχώραφα
καί τήν ὀργή τους.

ΙΙ. Ὁ οὐρανός θρυμματισμένος ὄνειρα
κάπα στήν ἀγρύπνια τοῦ βοσκοῦ κι ἀμίλητη φλογέρα.
Τή νύχτα αὐτή ὅσα τά μάτια τ’ οὐρανοῦ
τόσα τά πρόβατα στή γῆ.

ΙΙΙ. Ζέψαν τά βόδια ἀπό τίς τέσσερεις χαράματα
ἀφού τόν ἀδερφό του ἥλιο μέ τήν πλούσια κόμη
ξαπλώσανε στόν κύκλο τοῦ ἁλωνιοῦ
σπυρί σπυρί κουρσεύοντας τό στάρι.

ΙV. Βάλτους δέν ἔχουμε 'δῶ νά κρώζουνε τά νεροπούλια
τά καλοκαίρια 'δω ἄνεμος δέ βογγάει, τ’ ἀρνιά
σκαρίζουνε, τά καριοφύλια κοιμοῦνται.
Ποῦθε ἔρχεται κάθε μεσάνυχτα ἡ παιδική φωνή αὐτή
τρέλα γεμάτη καί παράπονο;

Πρίν ἀπό τόν Θάνατο, 1958



Πηγή: http://markos-meskos.blogspot.com/2011/04/blog-post_894.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου