Στη δρακολίμνη του κακού ρεματιανός ο κόσμος...
Εκεί θολά χαράματα, βλαμμένα μεσημέρια
και των στοιχειών το μάλωμα τεράστιο φαράσι!
Βλέπω βουνά χαρούμενα, μαβιά σαν πετραχήλια,
βλέπω ξανά στην άσφαλτο τ’ άγρια λυκοράχια
τον άτιμο διαφεντευτή που βόσκει τα λεφτά του
τι να ’ναι γιδοπρόβατα τι να ’ναι καμινάδες...
Χορταριασμένα Χάσματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου