Μη μ΄ αφήνεις μόνο στην αγαπητή κόλαση.
Τι να πω τώρα βυθισμένος με το όχι να εκσφενδο-
νίζεται από το τρύπιο μου στόμα.
Ήσουν εσύ τη χαραυγή.
Γι΄ αυτό είχα επιμείνει
Γι΄ αυτό έγραφα γράμματα
-θηλυκό γουρούνι-
που άφηνα στις τσέπες
του πεθαμένου.
Ούτε μιια φορά αυτή
Ούτε μια φορά
“τον έχω!”
φωνή
Από τη συλλογή: Καππαδόκες, εκδ. Κουκκίδα, 2020.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου