Την ποίηση αγαπώ, των ελασσόνων
κι η ποιητική κοινότητα το ξέρει.
Γυμνάσματα επιλέγω, του Σεφέρη,
Μεθάω με τις μπαλάντες του Βιγιόν.
Μες τον Φιλύρα ψάχνω, παραφρόνων
- της σύφιλης – τις σκέψεις. Μου προσφέρει
γαλήνη σ’ ουρανό το πεφταστέρι
στου Γκάτσου τα τραγούδια – οψίμων χρόνων -
κι εύρος ο Καββαδίας, των θαλασσών.
Τον Μάη στη Χαλκίδα ίχνη απογόνων
Σκαρίμπα αναζητώ το μεσημέρι.
Μες την Πεντέλη βρίσκω, καλοκαίρι,
σημάδια του Κοτζιούλα σ’ επιγόνων
σπαράγματα – του βίου κρυφών ωρών.
Κι απ’ άλλους; Κάτι λίγα, ήπιων τόνων –
που πνέει του μεσοπόλεμου τ’ αγέρι,
τo Λόγο καλλιεργώντας άξιο χέρι.
Στη δίνη τους βυθίστηκαν, των πόνων,
ματώσαν τις σελίδες των γραπτών.
Και ψάχνω μες τους στίχους τους και μόνον,
των φίλων που ‘χουν τόσο υποφέρει,
τη μέθεξη που η ποίηση θα μου φέρει.
Οι ελάσσονές μου είναι, των συγχρόνων
που μείζονες τους λέω – των ποιητών.
Πηγή: www.sofiakolotourou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου