«Θα χρειαστούμε δύναμη. Ολο αυτό το χώμα
Είπε σβήνοντας προσεκτικά το τσιγάρο του.
Έπειτα άπλωσε τα χέρια του
Πάνω από όλες τις σκιές του εαυτού του.
Στέκονταν γύρω του σαν μικρά ζώα
Που μόλις γλίτωσαν από την πυρκαγιά.
«Θα χρειαστούμε ό,τι απόμεινε από την ψυχή μας.
Τα πέτσινα σακούλια στα μούτρα μας
Φορτωμένα χλεύη.
Την αδύνατη όραση
Τα σπάνια πετάγματα του νου
Πάνω απ' την πείνα και το αμάρτημα.
Θα χρειαστεί να κάνουμε μ' αυτά ό,τι μπορούμε.
Να υψώσουμε ένα δροσερό, αστείο μέτωπο
Απέναντι στις φτωχικές μας σκέψεις
Σαν κάποιος που ο εχθρός τον διασκεδάζει.
Να πολλαπλασιάσουμε τον εαυτό μας.
Ποιος άλλος τόση βία για χάρη μας
Θα αντέξει ως τον θάνατό μας;»
Τρίφτηκαν τα ζωάκια στα πόδια του
Με τον πόνο εξημερωμένου θηρίου,
«Καθένας μας κι ένας ακόμη. Απροσμάχητος.»
Και άναψε ένα δεύτερο τσιγάρο.
Πηγή: ευγενής ναυσιπλοΐα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου