Η παγωμένη δρόσος της νυκτός
πάνω στις τριανταφυλλιές του βενζινάδικου
αλλιώς ερμήνευε το χρόνο.
Από λάθος κίνηση μούσκεψαν τα δάχτυλά του
καθώς με τη μηχανή μαζί ακούμπησαν
στης φυλλωσιάς την άκρη
και θρυμματίστηκαν οι δείκτες του ρόλεξ
που μετρούσαν μόνο την επανάληψη.
Αμυδρή σελήνη στο ρόλο της κλεψύδρας
και οι πρώτοι ήχοι από ξυπνήματα.
Κάτι του νυμφολήπτη φέρνει το φως στο πρόσωπό του.
Τονίζοντας το θησαυρό της θλίψης
αναμορφώνει το αρχαίο κάλλος.
Τα είδωλα του ύπνου, η αμήχανη ομορφιά και
εκείνο το απροσδόκητο του αηδονιού τον κραταιώνουν
και ξεκινά μαρσάροντας στο πείσμα του χαμού.
Αρχάριος δορυφόρος του Ορφέα.
Χριστόφορος Λιοντάκης. [1999] 2001. Με το φως. 4η έκδ. Αθήνα: Καστανιώτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου