στη Μαρία Σ.
Πόσες Μαρίες
ανάβουν το καντήλι σήμερα
περιπολώντας με αυτοσχέδιους φακούς
στους λαβυρίνθους της ψυχής
κρυμμένες στο καλό τους το φουστάνι.
Πόσα ποτήρια
περιμένουν προσοχή να υψωθούν
στο ατσαλάκωτο
καρό τραπεζομάντηλο
πριν ένας ύπουλος λεκές
απ' το καλό κρασί
το σημαδέψει στο ψαχνό
πάνω στο γλέντι.
Και πόσες μνήμες βραδινές
θα επιστρέψουν με το πλοίο της ματαίωσης
ίσα να ξεδιψάσουν
προτού σβήσουν.
Κι αύριο σαν Μαρίες διπλανές
από τις έξι στο μετρό ξενυχτισμένες
να σκέφτονται πλυντήριο και σιδέρωμα
και προπαντός εκείνον τον λεκέ
που όσο κι αν τον τρίβουνε δεν βγαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου