Γιάννης Ρίτσος-Ηνίοχος 1970

Εδώ ’ναι ο χάλκινος νέος
με την ίσια ταινία στο μέτωπο,
με τ’ ασάλευτα μάτια —
ενδοτικός και ξένος,
κρατώντας τα σπασμένα ηνία,
με ήσυχο χέρι,
όρθιος
πάνω στην απουσία του άρματός του —
όρθιος είπες;
όρθιος. Τα υπόλοιπα
κάτω απ’ τις πέτρες και τα χρόνια
ανεξαργύρωτα, ανεπίστρεφτα, χαμένα.
«Μόνο το τίποτε ατεμάχιστο», είπε
και σάλιωσε τα δυο του δάχτυλα
εγγίζοντας το χάλκινο χιτώνα του Ηνιόχου.


Γιάννης Ρίτσος. 1973. Διάδρομος και σκάλα. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο:Γιάννης Ρίτσος. 1989 [1998]. Ποιήματα Ι΄ (1963–1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.