Δεν είμαι ο κυνηγός πουλιών που βγαίνει τις νύχτες
και τυφλώνει με τον αστέρινο καθρέφτη του
τ΄ άγρια μάτια του δάσους σου;
Δεν είμαι ο μεταλλωρύχος
που κάθε μέρα ανεβάζει από την άβυσσό σου
το χιλιόχρονο κάρβουνο της θλίψης;
Δεν είμαι ο κηπουρός
που γεμίζει ζουμπούλια τις μπούκλες σου, ανεμώνες
τα νύχια σου
και γιασεμιά τους κρεμαστούς κήπους του λαιμού σου;
Δεν είμαι ο υαλοτέχνης
που αλλάζει τα μάτια σου
τα ραγισμένα απ΄ τη σκληρή πραγματικότητα;
Δεν είμαι ο χαλκωματάς
που γανώνει τους παλιούς ήλιους της Κλεοπάτρας
και τα χαμένα δαχτυλίδια της Μελισσάνθης;
Δεν είμαι ο αχθοφόρος
που κουβαλάει τα μπαούλα σου γεμάτα με τον πόνο σου
και τις βαλίτζες σου ασήκωτες απ΄ τα αγαθά μου;
Δεν είμαι ο εξερευνητής
των χαμένων ηπείρων της παιδικής ηλικίας σου
και των θαλασσοδαρμένων νησιών του ονείρου σου;
Δεν είμαι ο βουτηχτής
που ανεβάζει από τις υποβρύχιες νύχτες σου
το σταυρό της θάλασσας το ερωτικό τοτέμ;
Δεν είμαι ο τραγωδός
που δημιουργεί για μας κάθε πρωΐ
και μια καινούρια μοίρα;
Μετάφραση: Ε. Χ .Γονατάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου