Διπλά κατάδικοι
οι ποιητές
Κατάδικοί σας δηλαδή
Αλλά και όμηροι
Στα ανήλια λατομεία της γλώσσας
-είλωτες λέξεων-
Πελεκάνε δινήεντα φωνήεντα
Στην πνιγερή σκόνη του καιρού
-συνεχίζοντας την ομηρία
στα άνυδρα νταμάρια της Σικελίας-
χωρίς ελπίδα να τους ευσπλαχνιστούνε
άμουσοι δήμιοι του σήμερα
Σε ποιον ν' απαγγείλεις τα επιτύμβιά τους;
Του έρωτα… και του έρωτα, Γαβριηλίδης 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου