]
(στον Χρήστο Τσουτσουβή)
κάποιους τους κάνει ομορφότερους ο θάνατος.
χυμάει απάνω τους γυναίκα ξαναμμένη
που χήρεψε από έρωτα στα νιάτα της
κι ύστερα σαν τη μωρομάνα
στο νεκρικό του γιου της προσκεφάλι
νυφιάτικο κιβούρι τους στολίζει
και γλέντι στήνεται για τον διπλό το γάμο
απ' την Κεμπράδα Ντελ Ιούρο ως του Γκύζη,
τρέχουν κρασί τα μάτια του αδάκρυτου
για όσους τον προϋπαντούν γελώντας
ποιους κανακεύει, ποιους ομορφαίνει ο θάνατος;
για ποιων τη χάρη τόνε παίρνει ο καημός
και τρύγος ευωδιάζει στις ερήμους;
τρία μερόνυχτα που βάσταξε το μοιρολόι
ζωή δεν χάθηκε καμιά σ’ όλη την πλάση
μήτε ανθρώπου, μήτε ζώου, μήτε πέτρας.
1985
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου