Μίλτος Σαχτούρης - Το πράσινο απόγευμα

Εκείνο το πράσινο απόγεμαο θάνατος είχε βάλει στόχο την αυλή μουαπ’ το νεκρό μου το παράθυρομε το βελούδινό μου μάτι τον έβλεπα να τριγυρνάειγύριζε και παράσταινε τον κουλουρτζήγύριζε και παράσταινε τον λαχειοπώληκαι τα παιδιά τίποτα δεν υποπτεύοντανέπαιζαν με πιστόλια και τσιρίζαν αυτός πάλι γύριζε και πλησίαζεκαι πάλι μάκραινε και έφευγεύστερα ξαναρχότανστο τέλος αγριεύτηκεάρχισε να ουρλιάζειέβαψε τα μάτια και τα νύχια τουφούσκωσε τα βυζιά τουάρχισε να μιλάει με ψιλή φωνήέκανε σα γυναίκα… τότε είναι που έφυγε οριστικά ψιθυρίζοντας: —Δεν είχα τύχη σήμερααύριο θα ξανάρθω Το σκεύος