Πάνος Σταθόγιαννης - Πουθενά (λαϊκό τραγούδι)

Μνήμη Γιάννη Σκαρίμπα

Ήλιος αλλόκοτος χορεύει στα τσιμέντα,

μετά βουτάει με το κεφάλι στα κενά,

κάποιος να σβήνει τ’ όνομά μου στην ατζέντα,

και να μην είμαι, να μην είμαι πουθενά.

Σωρός φυλλάδια και γράμματα στην πόρτα,

ένα τηλέφωνο χτυπάει στα σκοτεινά,

να ’χει πνιγεί όλος ο κήπος στ’ άγρια χόρτα,

και να μην είμαι, να μην είμαι πουθενά.

Σαν σκύλος κλαίει ο άγγελός μου στο μπαλκόνι,

διάολος μαύρος σιγοντάρει σιγανά,

να ’χει χαθεί η μυρωδιά μου απ’ το σεντόνι,

και να μην είμαι, να μην είμαι πουθενά.

Σε κάποια τσέπη ξεχασμένο ένα κοχύλι,

αυτά που επίκεινται φαντάζουν χτεσινά,

να μη θυμάσαι πώς φιλούν τα δυο μου χείλη

και να μην είμαι, να μην είμαι πουθενά.

Πετρώνει άναυδη η παλίρροια στη Χαλκίδα,

φουρνέλα ρίχνουνε της Δίρφυς τα βουνά,

να ΄χω μονάχα την ψυχή μου παλλακίδα,

και να μην είμαι, να μην είμαι πουθενά.