Κίμων Ρηγόπουλος - Ποιήματα

  Των προσχημάτων εγκώμιον

Χωρίς το πρόσχημα του λόγου λόγος πώς να υπάρξει;

πώς να διαβείς ξυπόλητος τον αγέλαστο κόσμο;

Αυτό το πρόσχημα λοιπόν υπηρετώ

μια παρτιζάνικη άμυνα στην καταγραφή επιχειρώ

με λέξεις έτοιμες να συντριβούν από το ιππικό των ασύντακτων συμβάντων

Μόνο έτσι το αναβράζον ανακτά την ηρεμία του

τα πράγματα κατακτούν την στιλπνότητά τους και

η ανδρική αμηχανία πλάθεται σώμα τρωτό και ευάλωτο

Το πρόσχημα είναι της ντροπής η εγρήγορση

η δεύτερη σκέψη της αθωότητας

με αυτό οι συνάψεις γίνονται σχέσεις

το γραφτό γίνεται βίωμα ιδρωμένο και τίμιο βιογραφικό

Το πρόσχημα είναι τα χείλη της πουτάνας που δεν τα δίνει σε φιλί

μέχρι να θριαμβεύσει το σαρκώδες εκτός συναλλαγής

θα χορέψει με πέπλα επτά για να αξιωθεί ο νυμφίος την αλήθεια γυμνή

..............................................................................................................................................................

Μονάχα εμείς οι λίγοι σκοτωμένοι μοχθούμε ακόμα διασαλεύουμε την αταξία τους πού και πού αλλά πολύ φοβάμαι με τα ίδια υλικά

......................................................................................................................................................................

[Μόσχα 22/3/2024]

Νοικοκυρεμένες ψυχές, κοιμούνται ήσυχες

σε ασφαλή συμπεράσματα έχουν ήδη καταλήξει

εσύ είσαι εσύ άρα εγώ είμαι εγώ

αλλά εγώ θα είμαι εγώ

κι όταν εσύ δεν θα είσαι εσύ.

Έξω λυσσομανάει ερωτηματικά

καίγεται το πελεκούδι,

καίγεται ο αμίαντος από το χαλασμό

καταργούνται ζωές με αναγκαστικά διατάγματα

μένουν ατρύγητες οι εποχές,

δεν έχει χέρια

χέρια κομμένα απ' τον καρπό την ώρα της καρποφορίας.

Μια γκαστρωμένη θλίψη γυρνάει στους δρόμους και φοβερίζει τα παιδιά

και τους μεγάλους φοβερίζει

αλλά αυτοί δεν την έχουν ανάγκη για να φοβηθούν

αυτοί πια ξέρουν να φοβούνται.

Νοικοκυρεμένες ζωές και τα σκυλιά δεμένα

οι μπόερς συμπεραίνουν ασφαλώς

πίσω από πόρτες ασφαλείας

για τους απ' έξω μόνο μαστίγιο τώρα,

άρα τέρμα τα καρότα

άρα και επομένως και συνεπώς και διά ταύτα

πάμε για ύπνο και όπως έστρωσε ο καθείς ας κοιμηθεί.

Εσείς οι απ' έξω; Εσείς οι απ' έξω, λέω;

Είναι καλά στην αφαίρεση

Για πάντα εκεί στην αφαίρεση στην ιερή πράξη της γνώσης στην ευλογία της απραξίας που εξανθρωπίζει στο σεπτό καταφύγιο της αριθμητικής όταν δεν αξιώνει. Να μου λείπει η διαίρεση πράξη εγωιστική που αποφασίζει για δικαίους και αδίκους αμνούς και ερίφια. Στη θαλπωρή της αφαίρεσης λοιπόν, αφαιρετέος μαζί αμνοί και ερίφια αφαιρέτης το Πάσχα που μας περιμένει και στο υπόλοιπο μηδέν. Ένα μηδέν καταπράσινο όπου όλα τα επί της γης παίζουν αμέριμνα και βόσκουν ό,τι βρουν χωρίς έγνοια καμιά για τις πράξεις τους

Ευελιξία

Περίκλειστο με το αζημιωτο στην άλλοτε ουτοπία

θωρακισμένοι και αλεξίσφαιροι 

εδώ και χρόνια ώρα ο ου τόπος, εντός σχεδίου οικόπεδο με θέα,

δώσε τώρα που γυρίζει και ούτω βοήσωμεν.

Ρεαλισμός που σπάει κόκκαλα

αλώβητοι αυτοί

χειραψίες κερδοφόρες και μια ζωή την έχουμε

παντός καιρού, παντός συρμού και καθεστώτος.

Ποια ουτοπία;

θεραπαινίδα προσκυνημένων με άποψη

[άτιτλο]

Και όλο, θυμάμαι, μου έλεγες "δεν ξέρεις να ζεις" λες και θα μάθαινες εσύ πώς να πεθάνεις Και όλο απεφεύγες, λαθραίε των ημερών, την μοιραία μετωπική με την μοίρα σου καθισμένος στ' αυγά σου στο δίκροκο τίποτα Από ακατάσχετη ησυχία αποδήμησες Κίμων Ρηγόπουλος

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Νίκου Γεωργόπουλου