Τήν ψυχική μας γαλήνη εκεί
Δέ θά ταράζη τού Αγνώστου ο τρόμος,
Δέ θά μάς δένη τής Μοίρας νόμος
Κι άν δικαιώνη καί άν αδική.
Κάποτε θάρθη κι ώρα κακή
Κι ούτε θά λείψουν οι λύπες όμως
Όποιος κι άν είναι τής ζωής ο δρόμος
Θά τόν διαβούμε καρτερικοί,
Μέ τά όνειρά μας αληθεμένα,
Μ όλους τούς πόθους σμιγμένους σ ένα,
Μέ πίστη ασάλευτη στήν ψυχή
Καί στού θανάτου τό προσκεφάλι
Ό,τι σάν Τέλος φοβούνται οι άλλοι
Θά τό χαιρώμαστε σάν Αρχή.
Γεώργιος Δροσίνης, Θα Βραδιάζη (1915-1922), 1930.
Δέ θά ταράζη τού Αγνώστου ο τρόμος,
Δέ θά μάς δένη τής Μοίρας νόμος
Κι άν δικαιώνη καί άν αδική.
Κάποτε θάρθη κι ώρα κακή
Κι ούτε θά λείψουν οι λύπες όμως
Όποιος κι άν είναι τής ζωής ο δρόμος
Θά τόν διαβούμε καρτερικοί,
Μέ τά όνειρά μας αληθεμένα,
Μ όλους τούς πόθους σμιγμένους σ ένα,
Μέ πίστη ασάλευτη στήν ψυχή
Καί στού θανάτου τό προσκεφάλι
Ό,τι σάν Τέλος φοβούνται οι άλλοι
Θά τό χαιρώμαστε σάν Αρχή.
Γεώργιος Δροσίνης, Θα Βραδιάζη (1915-1922), 1930.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου