Όσο ακούγεται μουσική
Μπήγεις πιο βαθιά το μαχαίρι
Αποφεύγεις να κοιτάζεις το πρόσωπο
Το κεφάλι στραμμένο στην ανατολή
Τα μάτια σου γυρεύοντας και τη φωνή σου.
Στη σιωπή ακούς τον ήχο από το αίμα σου
Τα χάνεις.
Δεν ξέρεις πού έβαλες το μαχαίρι
Ποια ήταν η τελευταία πληγή.
Στη σιωπή ανιχνεύεις τα μάτια
Στο σώμα του άλλου γυρεύοντας
Τη φωνή σου.
Πηγή: Μαρία Κυρτζάκη, Στη μέση της ασφάλτου. Ποιήματα 1973-2002, Καστανιώτης, 2005.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου