Αν πέσει από τον ουρανό μπρος στα πόδια σας
Ένα κουμπί απ’ το σακάκι ενός αγίου
Τι θα σκεφθείτε, ότι έγινε θαύμα
Ή ότι ο άνθρωπος
Που τόσο βασανίστηκε ώστε ν’ αγιάσει
Ούτε στον κερδισμένο Παράδεισο
Δεν βρήκε κάποιον που να τον νοιαστεί, να του το ράψει;
Ότι μια ευτράπελη αφήγηση
Ποτέ δεν γίνεται ν’ αποδώσει
Την οδύνη της ερημιάς;
Ή θα σκύψετε να το μαζέψετε απ’ το δρόμο
Τέτοιο κουμπί από διάφανο πάγο;
Χιονίζει εδώ κάτω απ’ τα χαράματα.
Πέφτουν συνέχεια από τον ουρανό
Ξέφτια απ’ τα ρούχα τους, κουμπάκια των αγγέλων.
Δεν μπόρεσε η κλωστή κι η βελόνα
Ούτε την ίδια τους την αθανασία
Να περισώσει από τη φθορά.
Θα ντρέπονται το ίδιο ξεχασμένοι
Με μας και τις ψυχές των γονιών μας.
Κουκουλωμένοι μες στο ίδιο παλιόρουχο
Κι αυτοί μαζί με τους ναούς και τα σπίτια μας,
Με τους κρυστάλλινους συρμούς τόσων άστρων,
Θα τρέμουν κάτω απ’ το σεντόνι του χιονιού.
ανέκδοτη συλλογή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου