Σ’ αὐτήν ἐδῶ τή μοναξιά κοντεύουν
νά μέ γνωρίζουνε τ’ ἀστέρια, ἐπειδή
κ’ ἐγώ περιστρέφομαι: Πότε γύρω
πότε γύρω ἀπό τή θλίψη πού ἔγινε
ὁ ἄξονας τοῦ πλανήτη μας. Κι ἀκόμη
ἐπειδή ἐκπέμπω στό ἴδιο σύμπαν
κ’ ἐγώ τό ἤρεμο αὐτό, τό ἐλάχιστο
ἔστω, τῶν στίχων μου φῶς.
[Από το "ΕΚΚΡΕΜΗΣ ΔΩΡΕΑ", 1986]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου