Σπίτι παλιό
κι έχει το πρόσωπο ανθρώπου.
Σπίτι παλιό
που έχει την πόρτα
και τα δυο του παράθυρα
εδώ και πολύν καιρό
σανιδωμένα, καρφωμένα.
Μη κι ακουστούν
από την πόρτα – στόμα του
κλάμματα αγέννητων παιδιών
που δεν θα γεννηθούν ποτέ
στο σπίτι αυτό να ζήσουν.
Μη και φανούν
στα παραθύρια – μάτια του
οι πεθαμένοι του σπιτιού
κι αρχίσουνε να λένε
λόγια της βαρυγγόμιας.
Χρήστος Ε. Κατσιγιάννης, Τα Άνθη της Σιωπής, 1989
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου