Εἶπες: Γιά κοίτα τί ὀμορφιά, γιά κοίτα,
Ὑψώνοντας τά μάτια στήν Ἀκρόπολη.
Κι ἐγώ νομίζοντας πώς ἐννοοῦσες τά μαβιά
Σύννεφα πάνω ἀπό τό Ἐρέχθειο
Συμφώνησα μέ βλέμμα ὑγρό.
Καί μόνο δέκα χρόνια ἀργότερα
Κατάλαβα τήν παρεξήγηση, πού ἀντανακλοῦσε
Δύο ἀντίθετα βιώματα τοῦ ὡραίου.
Κι ὅμως χάρη σ᾿ αὐτήν ἀγαπηθήκαμε
Μέ τίς γνωστές συνέπειες.
Από τη συλλογή «Το μέτρο της κραυγής μας» (2000).
Πηγή: «Νίκος Φωκάς, Ποιητικές συλλογές [1954-2000]», εκδ. Ύψιλον, 2002.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου