Νίκος Βασιλάκης-Ποιήματα

 Τ’ ΑΓΚΑΘΙΑ

Με τα γράμματα και τα βιβλία

αυτά τα χρόνια

τα χέρια μας έγιναν τρυφερά

κι εύκολα πληγώνονται απ’ τ’ αγκάθια.

Ποιος τώρα θα ξεβοτανίζει το χωράφι

που μας άφησε ο πατέρας;

.

ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΒΡΟΧΕΣ

Όταν αρχίζουν οι βροχές

έχω τα ποιήματά σου για συντροφιά,

μα είναι στιγμές που νιώθω πάλι μόνος,

δεν ζεσταίνουν την καρδιά όλες τις ώρες.

Και να σκεφθείς ότι ο χειμώνας

έρχεται στο χωριό πολύ νωρίς

και θέλει κουβέντα και κορμί για να περάσει.

.

ΦΩΤΙΑ, ΨΩΜΙ ΕΧΕΙΣ;

Το χιόνι σκέπασε τη γη

ακόμη και το σύρμα του τηλεφώνου

μα η φωνή σου ήταν πολύ ζεστή:

-Τι κάνεις σήμερα,

φωτιά, ψωμί έχεις;

.

ΓΙΑ ΛΙΓΗ ΖΕΣΤΑΣΙΑ

Για λίγη ζεστασιά

πήρα τους δρόμους

της παγωμένης πολιτείας.

Κι όμως την ώρα αυτή

το χωριό μου θα κοιμάται

ήσυχα μες στο φως του φεγγαριού.

.

Η ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

Χαμογέλασε χθες η πλατεία

σαν άνθισε η αμυγδαλιά -

μα ποιος είχε χρόνο να χαρεί την ομορφιά της.

Το μεροκάματο αρχίζει στις οκτώ

και λόγος σοβαρός δεν πιάνεται

η καθυστέρηση

για μια ανθισμένη αμυγδαλιά.

(Στο χωριό και στην πόλη, 1986)

* * *

ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

Πολλά βιβλία ποιημάτων

με θερμές αφιερώσεις

από ανώνυμους σε επώνυμους ποιητές

βρίσκω να πουλιούνται στο Μοναστηράκι.

Σ' αυτό το παζάρι της Κυριακής

ψάχνω να βρω και το δικό μου

που με "τιμή και εκτίμηση"

σου είχα αφιερώσει...

.

Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ

Σβηστά όλα τα κόκκινα φώτα στο Μεταξουργείο.

Οι γυναίκες του έρωτα

με μύρα και αρώματα

βγήκαν στο δρόμο

να Τον υποδεχτούν.

Την τελευταία στιγμή η επιτροπή

του Αγίου Κωνσταντίνου

άλλαξε πορεία

κι άφησε τις γυναίκες

ως αργά τη νύχτα

να Τον περιμένουν...

(Τα ποιήματα που γίναν χόβολη, 2005)

* * *

ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΒΡΑΔΙΑΣΕ

Στο πρακτορείο σε περίμενα

απ' το πρωί και βράδιασε.

Στο σπίτι γύρισα σκυφτός.

Απ' το ανοιχτό παράθυρο

μπήκε μέσα το φεγγάρι.

Όλη τη νύχτα

μιλούσαμε για σένα.

.

Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ

Η αγάπη όπως και το γιασεμί

όλα τ' αρωματίζει'

ακόμη και τα ερείπια

που σκαρφαλώνει.

(Το μικρό κυδώνι, 2012)

* * *

ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ Μ' ΑΓΑΠΑΣ

Το ξέρω ότι δεν μ' αγαπάς,

γιατί να χτενίσω τα μαλλιά μου

και να ξυριστώ'

θα μείνω στο σπίτι

να γράψω ποιήματα.

.

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ;

Το ξαφνικό βοριαδάκι

έφερε τα πρώτα κίτρινα φύλλα

στο μπαλκόνι μου.

Έκλεισα τα εβδομήντα, σκέφτηκα,

μπορώ να ονειρεύομαι

ακόμα;

(Η αυλή με τη μουριά, 2013)

* * *

ΤΟ ΧΑΔΙ

Μου έλειψε το χάδι.

Τα γένια μου μεγάλωσαν,

προβάλλουν σαν αγκάθια.

.

ΤΟ ΠΕΥΚΟ

Φύτεψα σήμερα στην αυλή

ένα μικρό πεύκο.

Άραγε θα προλάβω

τη σκιά του;

(Δρυοκολάπτης, 2014)

Πηγή: Ανάρτηση του Σπύρου Θεριανού στο fb