Τι στα κομμάτια η ποίηση.
Χρώμα στο χρόνο.
Ναι στο μηδέν – εύκολο αυτό
Μη και δεν
Δυο αρνήσεις μια κατάφαση
Κι ας πάνε να κόψουν το λαιμό τους
Οι ετυμολόγοι.
Στο άγριο, ηνίο.
Υνίο του έρημου.
Στο τίποτε πόρος.
Α, ωραίες πολύ μες στο θάνατό τους
Οι αντάρτισσες λέξεις.
Τι στα κομμάτια η ποίηση.
Κομμάτια.
Τα κομμάτια σου.
Εσύ τα κομμάτια σου η ποίηση.
Κι αυτό το διαρκώς ανέγγιχτο
Όπου μαθητεύεις
Και σε κινεί να ξανασμίξεις με τον κόσμο,
Μήπως εκεί…
Μπουκάλας, Σήματα λυγρά, 2000, εκδ. Άγρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου