Μυρσίνη Γκανά - Δύο ποιήματα

Το ποίημα δεν είναι

προσευχή

είναι δήλωση πίστης

σε όσα αναπνέουν

και πάλλονται

κι ανατριχιάζουν

κάτω από ζέστη βαριά

κι ασήκωτους χειμώνες.

Σε ό,τι επιμένει

να αναβλύζει

κι ας ξέρει πως η πηγή

δεν είναι αστείρευτη

πως των άστρων το φως

θα σβήσει.

Λεπτό κεράκι, αδύναμο,

που περιβάλλεις με το χέρι σου

και κινδυνεύει

απ’ την πνοή σου.

 

(σελ. 42)

 

Είμαι το χειρότερό μου ποίημα

γεμάτο λέξεις στριμωγμένες,

μελούρες, συναισθήματα ρηχά.

Σκοντάφτει ο ρυθμός μου,

χάνεται,

πότε αναδύεται και ρέει

η γλώσσα μου για κανά – δυό φορές

κι ύστερα πάλι

συσκότιση και οι λαβές

φτιαγμένες από λόγια δανεικά.

Δεν βρίσκω στίχο να ριμάρει

με όλα αυτά,

μα το δουλεύω,

γράφω – σβήνω

και ζηλεύω

των άλλων τα ποιήματα,

κατασκευές γερές,

αυθύπαρκτες.

Μα σκάβω θεμέλια, θα δεις,

μια μέρα θα ξεδιπλωθεί

από το κλειδωμένο στήθος μου

και θ’ ανεμίσει ξέφρενα

αστράφτοντας

ο εθνικός μου ύμνος.

 

(σελ. 48)

 

Εγώ έχω κι άλλα πράγματα που αγαπώ,  Μάϊος 2020, Μελάνι.