Ολόκληρη η κοιλιά
Μεταμορφώνεται σε κάτι βαθύ
ένα δάσος με σκιές μεταθανάτιες
κι ο αφαλός ένα σιωπηλό πνευστό
όργανο θείο
για να μαντεύεις τα πράγματα
στο ρίγος.
Πλαταίνει το παιχνίδι του νου΄
μες απ΄το νου γεννιέται
άλλος νους λαμπρότερος
νοείται η μικρότατη μέρα
της πυγολαμπίδας
κι εξαιρείται το πρόσωπο
σαν πρωταγωνιστής.
Κι όπως μια συγκίνηση
απλώνεται στην ύπαρξη
ανοίγει και το πιο σκληρό
κέλυφος
αφομοιώνεται η αρρώστια
τα χίλια λάθη κι οι αναπηρίες
ανθίζουν στο λευκό τετράγωνο
παρτέρι του χαρτιού.
Ποιήματα: 1978-1985
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου