Θανάσης Κωσταβάρας - Το σπίτι του ποιητή

 Στον Μίλτο Σαχτούρη

Μέσα στο σπίτι του Ποιητή
δεν αντηχούν τραγούδια.
∆εν κατοικούν αηδόνια στον κήπο του.
∆εν κυλούν μέσα σε φωτολουσμένα δωμάτια
τα βασανισμένα του χρόνια.

Μέσα στο σπίτι του Ποιητή
η δόξα δεν περπατάει ανθοστόλιστη.
Ούτε κρατάει στεφάνι από φύλλα δάφνης στα χέρια της.

Φορώντας τρίχινο ρούχο περνάει αυστηρή κι απροσπέλαστη.

Μέσα στο σπίτι του Ποιητή
μόνο το πάθος του για την Ποίηση τον εμψυχώνει να ζήσει.
Μόνον η θλίψη του στρώνει σεντόνι να κοιμηθεί.

Χιόνι πέφτει και σκεπάζει τους στίχους του.
Μαύρο χιόνι και πικρή βροχή μουσκεύει την ψυχή του.
Όμως εκείνος δεν αποσύρεται.
Ξέρει πως πρέπει να ξαναρχίσει πάλι.
Να κυνηγήσει το άπιαστο όραμα.
Να βρει το μυθικό πουλί με τη χρωματιστή φωνή
και τις μαύρες φτερούγες.

Μέσα στο σπίτι του Ποιητή
σώζεται πάντα το πρόσωπο του ανθρώπου.


Με πίκρα, με πόνο και με αυταπάρνηση.

Η μακρινή άγνωστη χώρα, Νεφέλη, Αθήνα, 1999.