Μόνον αυτό το παράξενο κρανίο θα τα καταφέρει, από την στιγμή που τρυπώντας την βαρύτητα στάθηκε όρθιο, λέπτυναν τα οστά του κι ανοίγοντας έκαναν χώρο να απλωθεί μέσα του, να στριμωχθεί ένας εγκέφαλος -να στριμωχθεί τόσο, ώστε να χυθεί έξω από το στόμα, κάνοντας κραυγή την αναπνοή και την κραυγή φωνή και την φωνή ομιλία συνομιλία με δαίμονες και με θεούς.
Να κατηφορίσει στα χέρια και ξεχειλίζοντας από τις χούφτες τους να κυλήσει ρέοντας στην κοίτη ξένων, κλοπιμαίων ορυγμάτων. Να γίνει άρπαγας του άλλου σώματος που θα ψαύσει η αφή του και να μην το αφήνει ώσπου να βρει την χρήση του και όταν το αφήσει για να αρπάξει νέο, ποτέ δεν το αφήνει: θα το κρατάει γερά η μνήμη της αναγνώρισης και της εφαρμογής του, για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου