Κώστας Μόντης - Τουρκική εισβολή - Για τις φωτογραφίες των αγνοουμένων

Αφιερωμένο μ' αγωνία πολλή

και πόνο στους αγνοούμενούς μας

Αυτές οι φωτογραφιούλες ήταν απλώς
για να βγει το διαβατήριό τους
τοτε που θα 'φευγαν για σπουδές.
Πού να φανταζόντουσαν πως θα παρέμεναν
να τις σφίγγουν έτσι νυχτοήμερα
τα χέρια της μάνας τους,
πού να φανταζόντουσαν πως θα παρέμεναν
να τις σφίγγουν έτσι νυχτοήμερα
τα χέρια της αρραβωνιαστικιάς τους,
τα χέρια της γυναίκας τους,
ναν’ στις σχολικές τσάντες των παιδιών τους;
Πού να φανταζόντουσαν να μην έβαζαν τουλάχιστο
έτσι στραβό το σκουφί να επιτείνει,
να μη χαμογελούσαν αυτό το χαμόγελο
να επιτείνει;